Na sneeuw en ijsplezier voor de deur een lentegevoel.

 Het zonnetje schijnt en voelt achter het glas heerlijk warm aan. Lentekriebels. Zal het voorjaar nu komen met een tijd met minder, het liefst geen, beperkingen? Oh, mijn hart slaat over... Maar nu eerst genieten van wat er is...een voorjaarsgevoel.

Eigenlijk hou ik het meest van de herfst, maar nu zijn het voorjaar en het licht en de langere dagen, meer dan welkom. Dit jaar ben ik van bozigheid over het deprimerende van alle beperkingen veel gaan fietsen en wandelen. Na mijn ziekte lukte het me niet om meer dan 500 meter te lopen, buiten adem en hoofdpijn was het resultaat van verder gaan. En toch droomde ik van wandelen, ook al hou ik van fietsen, wandelen is rustiger. Ik ben gaan trainen, ben ook (van bozigheid) afgevallen en ik kom nu tot 2,5 km achter elkaar lopen. Mijn balans is niet goed, zeker niet als ik moe ben. Dus nu heb ik Nordic Walking stokken gekocht. Oh en wat voel ik me bekeken terwijl ik met die stokken hannes. Zit vooral in mijn hoofd, want het geeft me balans en ik loop makkelijker. Dus op naar de 5 km. lopen. Dit soort overwinningen maken mijn dagen goed.

Thuis zit ik veel achter de naaimachine. De quiltlap waaraan ik begonnen was is wel erg schots en scheef, dus een nieuwe lap gemaakt. De maten en hoeken zijn beter en de verbindingen nu ook. Deze lap kan tot een echte deken uitgroeien.

Ook ben ik voor mijn zoon en zijn vriendin folie aan het doorstikken met doek. De wereldkaart op isolatie voor de ramen van hun Range Rover. Een auto die ze klaar aan het maken zijn voor een grote wereldreis. 

Alle stukken folie zijn doorgestikt en nu de afwerking met biaisband. Dat valt niet mee, maar gaat me lukken.

Dromen over vakantie's, andere plekken dan rond het huis en weer naar museums kunnen, daar droom ik letterlijk van.

Terugblik

Eind 2019 heb ik van blanco rest papieren een nieuw boek gemaakt. Ook de lege delen van halfbeschrevene schriften hebben een plek in dit boek gekregen. 

Het nieuwe jaar, 2020, lokte en daagde me uit om veel te gaan ondernemen. Mijn conditie was  onverwachts verbeterd. Het zag ernaar uit dat ik minder overgeleverd zou zijn aan mijn onberekenbare lichaam.

Een dik boek met ruimte voor herinneringen, dromen en verslagen van mijn belevingen; foto's, tekeningen, verhalen. Ook allerlei bonnetjes en delen van folders konden erin. Een boek vol van leven.

En toen kwam Covid19 en verwarring en beperkingen en weer het bewustzijn van de kwetsbaarheid van mijn lichaam. 

En ook 2021 kwam en legde de samenleving meer beperkingen op. Maar ook de hoop gevaccineerd te kunnen worden. De hoop dat ik deze zomer weer musea kan bezoeken, cursussen kan doen. Dat ik weer kan reizen. En dat ik weer mijn vrijwilligerswerk kan oppakken. En bovenal dat ik weer onder de mensen kan zijn.

Deze pagina's uit mijn boek heb ik o.a. gebruikt om mijn nieuwe aquarelverf doosje uit te proberen. Ik was van plan om veel aquarels in de buitenlucht te maken.

Puzzelen en quilten in de eerste week van 2021

 

Nieuwe bezigheden in Coronatijd

 Ook in de keuken heb ik allerlei nieuwe activiteiten ontplooid.

 September 2019 ben ik begonnen met het maken van (zuur)desem en bak ik desembroden. Op YouTube heb ik vele filmpjes bekeken en maak nu lekkere broden van biologisch meel gemalen in een molen. Eerst bestelde ik mijn meel in Groesbeek maar nu fiets ik naar de Delfse molen De Roos. Prima fietstochtje en goed meel.

Biologisch eten en drinken is wat we dit jaar met nog meer overtuiging zijn gaan doen. Ik fiets naar Rijswijk om daar mijn biologische producten te kopen of, nog leuker naar Delfgauw. In Delfgauw is Hoeve Biesland, een biodynamische boerderij met een eigen groentetuin en dieren in een mooi gebied. 

En daar kochten we ook de bak met broed van Rotterzwam. Op koffiedrab kweek ik oesterzwammen, tot nu toe niet zoveel, maar wel leuk en lekker. Weken na de eerste oogst is hier de start van een nieuwe bundel zwammen. 26 december heb ik deze foto gemaakt en de foto hieronder is van vandaag, 28 december. Ze groeien snel.

Achter de zwammen staat een pot met witte kool in zout, oftewel zuurkool. De tweede kool al die op het aanrecht staat te fermenteren. Dit keer heb ik er ook gember bij gedaan. Vandaag als salade eten op een volkoren rogge-tarwe boterham. Genieten

      

Ook de naaimachine van mijn moeder doet het prima. Ik heb meerdere blokken met restlapjes gemaakt. 

-As you go-, en dat doe met de lapjes en met de blokken die allesbehalve een vaste maat en vierkant zijn. Met het samenvoegen van de blokken gebruik ik weer samengestelde stroken en corrigeer, min of meer de blokken. Zo heb ik nu een blok van 9 kleinere blokken en tussenstroken gemaakt. Een blok van ongeveer 85:85 cm. Spannend en heerlijk rommelig. Vandaag ga ik dit blok quilten; doorstikken en eens zien wat ik met al die borduursteken kan. Wordt vervolgd. 

Quilten

De Bernina favorit 540, gekocht in 1956

a

Als Sinterklaas cadeau heb ik placemats gemaakt. Kerstplacemats met het idee toch met elkaar te brunchen  weliswaar ieder in zijn eigen huis maar met dezelfde  placemats. Het was mijn eerste Quilt probeersel. Helaas geen afbeelding, ze waren net op tijd klaar.

Eerder had ik mijn naaimachine al tevoorschijn gehaald om mondneuskapjes te maken. Van ruitjesstof, maar dat is een ander verhaal waar ik vast nog over ga schrijven.

Na het overlijden van mijn moeder kreeg ik haar naaimachine. Zij had die in 1956 gekocht en in een kastje laten zetten. Het kastje kreeg een plekje op het rommelkamertje en stond daar te staan.

Mijn naaimachine heeft een losse arm, niet zo handig bij het quilten, alle lapjes moet dan steeds vast gezet worden. Dus een naaimachine met een glad en ruim werkblad leek me handig. En zo is mijn moeders machine tevoorschijn gehaald. 

En met de machine, het geluid en alles eromheen vele herinneringen aan mijn moeder die avond aan avond aan het naaien was. Verstelwerk, kleding die wij van onze nichtjes overnamen die zij verfraaide en nieuwe kleren voor ons.

Verbaasd en met schuldgevoel moest ik vaststellen dat het een prachtige naaimachine is. Veel beter dan mijn zig-zag machine. Voorzien van een nieuwe motor, het motorhuis en voetpedaal is het enigste plastic aan deze machine. Veel borduursteken die ik nog moet uitproberen. Een klasse machine. 

Als kind mocht ik er eigenlijk niet mee werken. Ik wilde teveel uitproberen. Nu begrijp ik dat ze er erg zuinig op was.  

Na de placemats ben ik met een groter project begonnen. Een deken van alle restlapjes die ik nog heb liggen. Stukken stof die overgebleven zijn van de kleren die ik voor de kinderen en mijzelf gemaakt heb, restjes stof van gordijnen. Ook vond ik geknipte lappen die geen eindbestemming hadden gehaald.       Zo leuk al die herinneringen aan al die kleding die ik heb gemaakt voor onze zoon en dochter. Nu komen de resten bij elkaar om een bonte deken te vormen. Een heerlijk "zoals het gaat" project.

en dat is lang geleden

 Jeetje, 2018 mijn laatste post. Alsof ik nergens mee bezig ben geweest. Het tegendeel is waar.

Veel projecten heb ik opgezet, o.a. een boek in elkaar gezet. Een soort blogboek; heden, verleden en toekomstdromen worden daarin genoteerd, geplakt en verbeeld.

Een van mijn plannen voor de komende tijd is het bijwerken van dit blog. Niet alleen met werk uit mijn atelier, maar ook met foto's en verhalen van alle andere activiteiten. Want ik ben weer druk.

Eind vorig jaar merkte ik dat mijn energie toenam; 7 jaar na mijn -ziek zijn- kon ik weer van alles doen. Vrijwilligerswerk, cursus volgen, musea bezoeken en vakanties met de camper en vele fietstochten.

En toen sloeg Covid19 toe en werd ik me bewust van mijn kwetsbaarheid. Mijn longen waren niet beter geworden en een nieuwe longontsteking kon me fataal worden. En ja, ik reken me tot de kwetsbaren en heb mezelf behoorlijk veel beperkingen opgelegd. Geen OV, alleen fietsen want geen auto. Geen museums en theater, heel beperkt boodschappen doen. En weinig, zeer weinig mensen ontmoeten, alleen op afstand.

Vreemd en ontregelend, maar ook aanleiding tot allerlei nieuwe creatieve activiteiten.

Vervolg 02, warme, tropische zomer 2018

Met het weer van vandaag verlang ik wel weer naar een lichte en behaaglijke dag. Alhoewel, de warmte van de afgelopen maanden vielen me zwaar. Achter de zonwering zo rustig mogelijk bezig zijn, was het enigste dat kon.
En dat leverde het experimenteren met kleur en vorm op. En het plezier in schilderen; de kleuren die op elkaar inspelen, de vormen die veranderen bij veranderende kleuren.

04  experiment acryl op papier

Ik denk dat dit het uiteindelijk werk is, zowel 04 als 05

 05  experiment acryl op papier

06 experiment acryl op papier