ER KAN NOG MEER BIJ

Wij lezen eind 2008 als een postmodernistisch boek.
Geen chronologie, gebeurtenissen wisselen elkaar niet af maar vinden tegelijk plaats. Handelingen en gedachten hebben soms geen enkel verband, een kolkend en draaiend geheel waarin we steeds roepen: “Eerst het één en dan het ander”, om nog enige controle te houden.
Het is wel verrassend om te ontdekken dat wij als 50 plussers, als “goede burgers, burgerlijk levend”, er wel lol in hebben om te merken dat we weinig tot niets kunnen plannen.

Tijdens het drukken van de nieuwjaarskaarten pakte ik verhuisdozen in, afwegend wat het beste in Middelburg kan blijven en wat in Den Haag nodig is. In Middelburg is nog ons sociale leven, vrienden en kinderen moeten kunnen logeren, eten en drinken in ons grote huis. In Den Haag gaan we wonen, een nieuwe plek vinden, nieuwe mensen ontmoeten. Daar zullen we meer tijd door gaan brengen….

Tussen het inpakken en verzamelen van spullen voor een kleine verhuizing naar Den Haag, tussen het drukken, adresseren en beschrijven van de kaarten door, was er ineens een bezichtiging van ons huis. Op een uur tijd ging ik als een witte tornado door het huis om het een beetje toonbaar te krijgen.

Kijkers bleken serieus, we hebben gisteren het voorlopig koopcontract getekend…….
De kleine verhuizing hebben we maar gedaan zoals we gedacht hadden: en nu zit ons trouwe vogeltje al een kleine week alleen in het flatje in Den Haag…. We wilden tussen Kerst en Nieuwjaar ons optrekje knus en huislijk maken. In Januari heb ik tenslotte ook nog twee exposities.
Dus niet,wel een voorlopig koopcontract getekend, grote opruiming van de zolder, schuur en archief gehouden. Komt de financiering rond dan zijn we heel snel uit ons huis, zoals de kopers graag willen.
Spullen opslaan, spullen terug uit Den Haag en andere spullen daar weer heen.
We zien wel.


We zullen Zeeland wel missen, met kerst zijn we heerlijk met zijn vieren naar het strand geweest. Hebben we ook wel in Den Haag, maar toch...

Morgen oudjaar en overmorgen een nieuw jaar: Chronologie graag, het één maar na het ander.

De getallen van onze nieuwe postcode in Den Haag zijn de winnende getallen van de eindejaar postcodeloterij. Wie weet komen we ineens in een rijke straat te wonen.

Nieuwjaarskaarten 2009 worden weer kleurrijk.

Drie platen heb ik uitgesneden. Grote tekenvellen op maat gesneden.
Een stapel witte vellen tekenpapier op kaartformaat liggen klaar.
De eerste serie drukken zijn in het rood.
Zodra de rode inkt bijna op is, meng ik er een andere kleur door. In dit geval oranjegeel.
Ook de linoplaatjes wissel ik af.
De inkt wordt korrelig op het plaatje, of is teveel in de uitsnijdingen gelopen.
Het is, min of meer een willekeurig proces.



Liggen er eerst veel dezelfde afdrukken, bij elke nieuwe kleur of andere plaat komt er meer variatie.
Ik vind het een feestelijk zicht om al die verschillende kaarten op mijn tafels te zien liggen.
Soms liggen er al zo’n stuk of 50 kaarten en is er nog geen één echt af.
En dan ineens gaat de juiste kleur eroverheen, wordt de juiste plaat ingerold, en ik kan kaarten gaan stapelen.



Ik heb nu een stapel van ruim 30 kaarten die mooi genoeg zijn om te versturen en/of uit te delen.
Mocht je er ook wel één willen hebben, mail me dan jouw adres.
Er blijven vast nog kaarten over die ik naar mijn weblog lezer kan sturen.

Ontwerp nieuwjaarskaart 2009

De dagen beginnen steeds later, de avonden zijn heerlijk lang.
Ik ben twee avonden bezig geweest om collages te maken van allerlei lieve en persoonlijke kunstwerkjes.
Twee van onze collega´s van het Palazzoli Huis Souburg, zijn gestopt met hun vrijwilligerswerk en namen vandaag van ons team afscheid. En natuurlijk laten de teamgenoten dat niet zomaar voorbij gaan. Deze twee vertrekkende collega´s waren vanaf het eerste uur bij Palazzoli en hebben veel voor ons en voor het Huis betekend.

Verder ben ik aan de kaart voor 2009 begonnen.
Het ontwerp is klaar, het linoleum is op maat gesneden en nu nog bepalen wat ik waar uitsnijd.
Vanavond begin ik daar waarschijnlijk aan. Dit weekend misschien de eerste drukken.
Het blijft altijd spannend.

En dan is het December

Dit weblog gaat over: Het ontstaan en de onwikkeling van mijn beeldend werk, in "dagboekfragmenten" en foto's. Dat is mijn opzet en bedoeling…….maar.

Het doek dat gereed staat om een geschilderd RoofRoofHouse te gaan dragen, is nog steeds maagdelijk wit.
Vorige week heb ik enthousiast de schetsen tevoorschijn gehaald, bedacht hoe ik de volle kleuren zal verdelen. En toen begon mijn knie pijnlijk te zeuren en behoorlijk dik te worden. Staan ging me slecht af.
Zeker de opzet van een schilderij wil ik staand doen; achteruit lopen en kijken, met grote gebaren de eerste laag opzetten, zonder details.

Dus omhoog dat been en zittend werken. Knippen maar: de doos met gele knipsels is goed gevuld.
Saffraangeel, kerriegeel, mosterdgeel, citroengeel, vanillevlageel, okergeel, cadmiumgeel en gele kaas en….

Al knippend zit ik dan te mijmeren en plannen te maken……en realiseer ik me dat het al december is geworden.
December is de maand waarin de eerste drukken van onze nieuwjaarskaartjes al klaar zijn.
Al zeker tien jaar krijgen vrienden en bekenden een kaartje uit eigen atelier. Deze traditie wil ik nog blijven voortzetten.
Deze week zal ik een ontwerp maken en de eerste blokken snijden.

Dus even geen collage of schilderij, waarschijnlijk dit hele jaar niet meer, maar eerst onze nieuwjaarswens.

de kaartjes zijn allemaal op

Als beeldend kunstenaar ben ik soms dagen achtereen op mijn atelier bezig. Contacten met de buitenwereld lopen via de e-mail en telefoon, soms is er enige uitwisseling met winkelpersoneel. Het alleen zijn, kan soms heerlijk zijn.


Afgelopen dagen, vanaf woensdag de 19e tot en met zaterdagavond, heb ik met heel veel mensen gepraat. Mijn visitekaartjes heb ik selectief weggegeven en zaterdag kon ik uiteindelijk alleen nog maar prijslijsten mee geven.
Zoveel mensen, zoveel interesse, zoveel complimentjes: mijn zelfvertrouwen heeft weer een goede oppepper gekregen. De nacht van vrijdag op zaterdag voerde ik zelfs in mijn slaap nog gesprekken met aardige belangstellende bezoekers.

Hopelijk hoor ik de komende tijd nog wat van die bezoekers die wel een werk wilden kopen.
Hoe dan ook, het waren geslaagde dagen, in een prachtige locatie.



De grote kerk in Goes heeft een prachtig orgel, mooie hoge bogen en grote ramen. De zon scheen fantastisch dwars door de kerk heen, gefilterd door kleine gekleurde ruitjes. Pilaren die achter elkaar verspringen, bogen die elkaar kruisen en licht dat met kleur speelde.
Een doorkijk naar de andere kerk door de gekleurde ramen, de koepel vangt daar de zon en spiegelt het licht.
Genoeg om weer te gaan schilderen, om dit spel van ruimte en licht vangen.

Vandaag begin ik dan eindelijk aan het RR House.

Lang stil geweest?

Er zit al weer te veel tijd tussen het vorige en dit bericht. Maar ik heb goede verontschuldigingen.


Maandag de 10e heb ik het werk van Alberto Giacometti bekeken en een lezing over zijn werk en leven mogen volgen.
Ik ben al sinds mijn pubertijd een bewonderaar van zijn werk, vooral van zijn tekeningen en schilderijen. Het zoekende en beschrijvende in zijn lijnen en penseelvoering is ook de manier waarop ik graag teken. Veel later las ik dat hij op het eind van zijn leven steeds weer opnieuw begon met het schilderen van een portret. Hij veegde met een doek dat wat hij de dag daarvoor geschilderd had weg en begon dan weer opnieuw. Vandaar die grauwe en kleurloze vlekken waarin hij eigenlijk met lijnen zocht naar….. Ja, waarnaar? Niet naar gelijkenis in fotografische zin, maar naar zijn “zien” van het model.

Fascinerend en inspirerend. Evenals zijn beelden, groot en klein.
In Denemarken, Louisiana, heb ik ooit veel van zijn beelden gezien; zijn grote lopende man voor een groot raam met uitzicht op zee. Ook in de Kunsthal staat deze man voor een groot raam, alsof hij naar buiten wil.

Dinsdag was ik jarig, niet dat ik het echt vier, maar toch.

Donderdag zou ons huis weer eens door een kijker bezocht worden. De kijkers kwamen uiteindelijk niet, maar dat begreep ik gisteren pas.


En donderdag is het mijn partner gelukt om een aangeboden antikraak flatje in den Haag ook te krijgen. Wel moet zo’n woning binnen 24 uur bewoond worden. Dat hebben we dus afgelopen weekend gedaan; bed, tafel, stoel, verlichting, werkende cv en geiser. We hebben nu dus meer mogelijkheden om samen in den Haag te zijn.
In dat weekend hebben we ook nog mijn verjaardag gevierd, o.a met een concert van het NJAO(daar speelt mijn zoon in).

En morgen ga ik een stand op de Scaldis Fair in Goes, inrichten. Gelukkig was ik ruim op tijd begonnen met het presentabel maken van mijn werk. Nog wat prijslijsten uitprinten en het moet gaan lukken.
Volgende week zal ik daarvan in ieder geval iets in mijn bericht opnemen..

Puntjes op de I

Een vochtige en mistige dag. Een dag om de laatste puntjes op de I te zetten.
Vier boekjes gemaakt voor bij de dozen.
In de boekjes informatie over het etsen en het afdrukken van de ets en lino plaat.
Een scan van twee bladzijden uit één van die boekjes zal ik hierbij doen. De kleuren van de afgebeelde prenten zijn niet zo goed, de tekst is hierdoor wel te lezen.

Het waait wel weer over

De herfst is wel mijn jaargetijde. Ik geniet van de geuren, van alle mooie tinten groen, geel en rood. Van het onstuimige weer, de jagende wolken.
Maar de laatste twee weken ben ik onrustig en neerslachtig tegelijk.
Waait wel weer over!

Het verzorgen en presentabel maken van mijn werk, vind ik niet erg inspirerend.
Ben meestal wel tevreden over wat er door mijn handen gaat. “Het zijn toch maar mooie prenten. En die schilderijen mogen gezien worden”.

Tja, en ze worden te weinig in het echt gezien. Waar doe ik het voor??

“De beelden in mijn hoofd, die willen eruit. Ik wil weten hoe het uitpakt. Zien of het me lukt om op die manier dat beeld zichtbaar te maken” Daar doe ik het voor.

Gelukkig raakt het passe-partout karton op. Zijn de dozen zo goed als af. Is er heel wat werk in kaders gevangen. Zijn de boekjes al een eind gevorderd. Nog even doorzetten en ik ga me weer uitleven met kwast en verf.

Lange creatieve nachten

Vannacht weer eens heerlijk geslapen.
Meestal duurt het erg lang voor ik in slaap val. Vele fantastische kunstwerken zijn er in die kleine uurtjes, virtueel, gemaakt.
Zondagnacht heb ik prachtige prenten gemaakt op groot formaat.

Ik hou van het ambachtelijke en de ordeningen die nodig zijn bij het maken van prenten.
De volgorde van het uitsnijden en de kleur bij de reductielino bepalen. Het proces van bijtingen bij de ets onderzoeken. Het positief en negatief denken. Het goed aanleggen van de prent bij afdrukken en de druk van de pers bepalen. Het experimenteren met alle stappen die er nodig zijn voor er uiteindelijk een prent is.

Maar ik heb al een tijd geen etsen meer gemaakt en ook de linosneden laten op zich wachten.
Het werken met zuren, terpentine, spiritus, etsinkten en andere chemicaliën, houden me tegen.

Vroeger woonde en werkte ik in de dampen van de chemische stoffen die ik gebruikte bij het etsen en schilderen. Rookte er mijn sigaretjes bij. Mijn kortademigheid van nu steek ik op dat ongezonde kunstenaarsleven.

Zondagnacht maakte ik houtsneden, op triplex- of MDFplaat van minimaal 40x50cm. Een sluitplaat en een reductielino in de serie bouwwerken. Met de sluitplaat kan ik het grafische dat in mijn schetsen zit, naar voren halen. Met de reductielino kan ik spelen met de kleuren.

RRHouse wil ik namelijk met volle kleuren opzetten en dan met witten afdekken. Het gebouw oogt dan wit, de kleur schemert er doorheen.
Vanuit dat idee kwam ik op de reductielino met plaatselijke ininkting. Om rare overlappen te voorkomen is een sluitplaat nodig en dan kunnen de grafische kanten ook meespelen.

Ik zie de prenten al voor me; prachtig zullen ze zijn, grafisch en dromerig.

Maar eerst nog dozen maken en passe-partouts snijden. Het schiet al aardig op.
Ook ga ik bij de dozen boekjes maken waarin ik de prenten en de manier waarop ze zijn ontstaan beschrijf.

Wat etsen, lino- en houtsneden zijn, wat reductielino´s, aquatinten en sluitplaten zijn, zal ik ook op mijn site opnemen. En mogelijk ook hier……als daar vraag naar is.

Van alles en nog wat

Afgelopen week veel verschillende dingen gedaan.

Het huis moest weer eens opgeruimd en fris gepoetst; open dag van de NVM en dus ook van ons “te koop” staande huis. Ik wordt daar toch altijd weer zenuwachtig van.
Gelukkig zijn er mensen komen kijken. Mensen die onze “groene” (i.p.v. stenen) tuin wel konden waarderen. Ze zagen dat er vruchten en vele zaden te vinden zijn, dat er vogels, kikkertjes en salamanders een plek konden vinden. Zij genoten ook van de verschillende geuren, die elk seizoen anders zijn, van blad en bloem, van hout en aarde.


Ook zijn de prenten uitgezocht die ik in mooie dozen “Zeeuwse Prenten” zal gaan verkopen.
Nu ik weer wat rustiger ben kan ik passe-partouts gaan snijden. Ik stel het steeds weer uit. Het is een precisie werkje dat om een stabiele en vastberaden hand vraagt. Moet nu wel kunnen, denk ik zo.

Wel zijn er schilderijen van een vernislaag voorzien. Tijd nemen om het werk mooi af te werken kost meer tijd dan verwacht. Het werk staat dan te drogen en ik zit er voor en geniet en droom van volgende schilderijen. Beeld na beeld groeit in mijn fantasie.
Past wel bij de herfst. Bezinning en vooruit kijken.

Vanavond heb ik trouwens ook mijn “Leesleedies” avond. We genieten na – of mopperen over–het boek dat we de afgelopen weken hebben gelezen. Dit keer “Zaterdag” van Ian McEwan. Samen met een leesgenoot heb ik de avond voorbereid. Het voorbereiden en uitwisselen van leeservaringen, verrijkt en levert altijd een verrassende avond op.


Roof Roof huis leeft vooral in mijn hoofd voordat ik ga slapen.
Mooie ronde en vlakke vormen, licht dat erop en ertussen door speelt. Zachte schaduwen op allerlei nuances wit, waarbij het wit ook het “harde” licht is.
Dat zoeken is in dit schilderij de uitdaging.
“Witte luchtigheid” had ik in mijn schetsboek opgeschreven. Ik hou het nog even in mijn schetsboek en fantasie.

Ordenen

Elke week wil ik een stukje voor mijn weblog schrijven. Elke week zal ik ook foto´s maken van mijn activiteiten.

Afgelopen week heb ik mijn prenten bij elkaar gezocht.
Na elke nieuwe drukgang berg ik mijn etsen en lino´s goed ingepakt op in laden en op rekken. Wanneer ik enkele tevoorschijn haal voor foto´s of expositie of bij een verkoop van een enkele prent, raken de mappen en opbergplekken meer en meer verspreid. Ik denk dat ik nu alle bij elkaar horende prenten bij elkaar heb.

Ook heb ik de lijsten van de oplagen (na lang zoeken) weer gevonden.
Zodra een plaat gedrukt gaat worden, bepaal ik hoe groot de oplage gaat worden. Onderaan een afdruk noteer ik dan de hoeveelste druk van de oplage die prent is, bijv. 2e/25 (2e druk van een oplage van 25). Ik druk de hele oplage niet in één keer: papier en inkt is best duur en het kost tijd.
Alleen een oplage van een reductielino wordt in één keer gedrukt. Kan ook niet anders, de plaat bestaat niet meer na de laatste drukgang.

Kortom een goede administratie van de oplagen en de verkochte en nog te drukken prenten, is noodzakelijk. De digitale gegevens stonden op floppies en de floppie drive heb ik niet meer. Ik had gelukkig nog één uitgeprinte versie.

Tijdens al dat zoeken en ordenen kwam ik op het idee om een doos met Zeeuwse prenten te maken. Doos van zuurvrij passe-partout karton en ook de prenten in passe-partouts. Een mooie uitgave voor de verkoop.

Ook heb ik afgelopen week nog heerlijk verder geknipt in allerlei foto’s met gele voedingsmiddelen, van bier en wijn tot aardappelen en fruit.
Radio aan en knippen en mijmeren en genieten van al dat geel in zoveel kleur

Vele ideeën en grote plannen

Passe-partout karton besteld. Eigenlijk zou ik nu al prenten moeten uitzoeken en inkaderen, maar ik kom er niet toe.

Schilderen trekt. Het schilderen van een wit gebouw, geïnspireerd door het gebouw “Roof-Roof”. Ik noem het in ieder geval Roof-Roof, weet niet zeker of het ook zo heet. Het is een gebouw bestaande uit kokers en rechthoeken, met boven de daken een groot gebogen lamellendak. Een gebouw met mooie schaduwen en lichtinvallen.
Dit schilderij bevindt zich nog geheel in mijn gedachten.

Ook kon ik het niet laten om na het schilderij “Wit” met een vervolg aan de gang te gaan. “Geel” wordt het volgende schilderij. Zo veel mogelijk de gelen uit de foto’s halen, voedselgelen.
Maïsgeel, okergeel, kerriegeel, citroengeel, roomgeel, enz. Allerlei gelen gaan door mijn hoofd.
Hier ben ik dus wel mee begonnen.

De prenten en de nodige administratie heb ik al wel bij elkaar gezocht. Het gaat wel lukken en een beetje stress is ook niet slecht. De visitekaartjes zijn in ieder geval klaar, genoeg om op twee plekken uit te delen en neer te leggen.

ETEN/ETEN III, wit is klaar

Dit schilderij lijkt mij geen verdere bewerkingen meer nodig te hebben.
Over een paar weken zal er vernis op gaan en dan is ook dit eerste werk in ETEN/ETEN III klaar.
Witten fotograferen valt niet mee. Het geheel wordt te gelig, te zacht of te hard van kleur. Twee geheel verschillende foto’s zal ik hierbij plaatsen. Het schilderij heeft veel meer nuances wit dan hier te zien is.

Ik ben er wel tevreden mee. Het vierkante kader geeft mij meer ruimte. Ook het feit dat ik al een serie gemaakt hebt geeft me de ruimte om meer te experimenteren met vorm en beweging.

Begin november zal er werk van me geëxposeerd worden en zal ik met werk op de Scaldis Fair in Goes staan.
Omdat ook mijn huis verkocht kan worden en ik dan tijd voor “verhuiszaken” nodig heb, ga ik nu eerst maar met de exposities aan de gang.

Werk inlijsten, laatste vernislaag aanbrengen, passe-partouts snijden en oplagen bekijken.

De visitekaartjes heb ik gedrukt en zal ik een volgende keer laten zien. Het witte bouwwerk moet nog even wachten. Zit al wel in mijn hoofd.

ETEN/ETEN III, wit 1e fase

Roomwit, sneeuwwit, ijswit, crème en met een vleugje mint of citroen. Vaak licht het wit op bij aardbei en framboos, bij een blaadje munt of part citroen.

Alleen wit is moeilijk te verwerken. Room verliest zijn vorm als het van de cake af is. Zuivel wordt vlak zonder een ring van vruchtensap.
Het waren vele kleuren wit en vele vormen. Ik heb na twee dagen plakken en bijknippen een balans gevonden. Ik heb er wel vertrouwen in, het zal een spannend schilderij worden.

Ook de vorm zorgt ervoor dat het beeld anders opgebouwd wordt. De werveling die ontstaat doordat er nu een duidelijk centrum is, past bij mijn uitgangspunt voor deze serie.
Overvloed aan beeld en verleiding, aan kleur en vorm…. Eten omdat het mooi en verleidelijk is, dat om aandacht vraagt, dat afleidt van de werkelijke behoefte…

Witten. Terug van vakantie

Een maand stilte, een maand vakantie. Weer terug op mijn stek en in het atelier.
Bouwwerk 04 is af. Het is goed zoals die is.
Wel beschouw ik de schetsen en schilderijen in de serie Bouwwerken tot nu toe allemaal als schetsen. Deze serie zal grotere en complexere schilderijen opleveren. Of prenten die weer voortkomen uit die schilderijen. Het voelt in ieder geval nog aan als een onderzoek, als een weg ergens naar toe. Een zeer aangename weg.

Ook het project over voedsel is nog niet af. Ik ga nu verder op een ander formaat. Vierkant.

Zowel voor ETEN/ETEN als voor BOUWWERKEN ben ik met nieuwe ideeën aan de gang.

“Witten”: roomwit, ijswit, sneeuwwit, crèmewit, gebroken wit, schaduwen op wit…. Zijn het uitgangspunt.

Bouwwerk 04 is af ??

Bouwwerk 04 is, denk ik, af. Denk ik, weet ik nog niet zeker.



Doordat ik het proces in foto´s heb vastgelegd, zelfs het wijde wereld web heb opgestuurd, zie ik wat er verdwenen is. Ik weet niet zo goed of bijvoorbeeld het verdwenen donkere vlak links boven een verbetering is. Toen dat vlak er stond, vond ik het te veel aandacht trekken. Het verstoorde het "dromerige" van die rare gele en rode vorm. Nu vraag ik me af of het beeld niet te centraal is. Wel is het "verdwijnen", het opgaan in de ruimte versterkt.

Ook hingen er in eerdere versies lampen voor het raam. Zijn in werkelijkheid groot, in verhouding klein.
Ik heb (voorlopig) besloten om die weg te laten, de bovenkant "open" te laten.

Dus, zoals gezegd: Bouwwerk 04 is af?

nog even en bouwwerk 04 is af.

Het heeft langer geduurt dan verwacht, voor ik hier wat van me laat zien en lezen.
Afgelopen dagen heb ik genoten van natuur en cultuur in de omgeving van Nijmegen. Ik heb heerlijk gefietst langs de Waal en door prachtige natuurgebieden. Nijmegen is een heerlijke stad en ik prijs me gelukkig met een dochter die daar studeert.
Ook hebben zich weer kijkers aangemeld voor ons huis, dus er moest weer gepoetst en geruimd worden. Dat was wel nodig. Zoon en manlief hebben een spannende fietsvakantie: via Frankrijk naar Spanje (Bilbao), vandaar naar Zuid Engeland en via Dover weer naar Belgie en weer naar huis. Veel zooi is achter de schotten op zolder tevoorschijn getrokken, lichtgewichtspul enz. Dat geeft nogal wat rommel.

Toch heb ik ook kunnen schilderen, juist omdat de mannen weg waren en ik alle tijd voor mezelf had.
Het schilderij is nog niet af. Ik heb geen idee hoelang het nog gaat duren en wat er nog nodig is. Het is echt zo'n schilderij dat al schilderend groeit. Steeds reageren delen waarvan ik dacht dat die wel klaar waren, op schildereringen elders. Ik vindt het een uitdagend en boeiend proces, geniet van alle variaties van blauwen.
De ramen waarachter naar de gebouwen wordt gekeken, zijn nu even ondergeschilderd, komen wel terug.

Dus wie weet blijft dit schilderij nog lang in beeld.

Ik ben ondertussen ook bezig met visitekaartjes maken. Ook daar zal ik de volgende keer wat over vertellen en laten zien.

bouwwerk 04 krijgt vaart

Wanneer ik met een schilderij begin heb ik een bepaald beeld in gedachten en weet ik welke sfeer het schilderij moet krijgen.
Aan de hand van mijn schetsen deel ik het vlak in en zet ik de eerste kleuren op.

Zo`n eerste opzet komt al dicht in de buurt van mijn oorspronkelijke gedachten. De kleuren zijn helder, de vlakken zijn redelijk geplaatst...Kortom, ik ben niet ontevreden.
Ik stop dan met het gevoel dat ik nog wat details moet schilderen, nog wat kleuren moet nuanceren, dat het met een paar streken klaar kan zijn.

Ik begin vervolgens enthousiast met enige detaillering en afwerking, en merk dat het steeds moeizamer gaat. Ik verlies het grote gebaar, de vaart gaat eruit en sta steeds meer te kijken. Elke bewerking vraagt ergens anders weer om een aanpassing. Kleuren worden troebel, lijnen verschuiven, er gebeurt te veel.

Steeds vergeet ik die fase, het gedeelte waarin ik het gevoel heb maar wat aan te modderen.
Dan komt het grote gebaar weer, ik krijg weer energie.... een soort verbetenheid....er kan niets meer mis gaan, alles moet toch anders....Mooie stukjes verdwijnen, het geheel wordt weer belangrijk.
Deze fase geeft energie, geeft me het plezier in het schilderen. Er groeit iets, kleuren worden spannend, worden soms weer veranderd en worden weer spannend. Lijnen worden strak en snel opgezet. Ik ben in dialoog met het schilderij. Morgen ga ik weer verder...misschien vanavond nog wel. Ik heb er zin in.
Het schilderij is nog lang niet klaar. En wie weet zakt het nog een keer in, maar ik heb er vertrouwen in. Het wordt uiteindelijk zoals ik het dacht en toch weer anders.

vervolg (02) van bouwwerk 04

Vandaag en gisteren heb ik weer kunnen werken. mijn concentratie is terug.

Het schilderij is gebaseerd, in een zeer vrije vertaling, van een groep gebouwen van een Amerikaanse universiteit (MIT). De vele foto's die er van te vinden zijn, geven een zeer gevarieerd beeld. Ronde en hoekige vormen, grote raampartijen, zink, aluminium, baksteen en keramische gevelbekleding. Een feest van kleur en vorm.

Wat staat nu wel en wat niet (lood) recht of waterpas? Het is maar waar je staat.

Ook de verschillende materialen veroorzaken spiegelingen, herhalingen die er wel en toch weer niet zijn. Kortom, gebouwen die tot de verbeelding spreken.

Gebouw 04 1e opzet

Blesure en ander leed heeft er voor gezorgd dat ik nu pas weer aan het schilderen ben. Een eerste opzet van een groep gebouwen staat op het doek.
Een nieuw schildersdoek van goede kwaliteit, dacht ik. Helaas, ook op dit doek had ik beter eerst een goede grondlaag kunnen aan brengen. Nu zal het een schilderij worden met meerdere lagen verf over elkaar heen..
Niet verkeerd trouwens voor dit schilderij.
Gebouwen bekleed met zink of aluminium weerkaatsen de lucht en de gebouwen om zich heen, maar kleuren zelf ook weer de omgeving. Dit is mooi in meerdere lagen op te brengen. Ook al lijkt een onderlaag weggeschilderd, er blijft toch altijd iets doorschijnen.
Reflecties en weerkaatsingen wil ik hier vangen, gezien achter een groot raam. Lijnen en vlakken die elkaar vangen en in kaderen.

EET SMAKELIJK

Een afsluiting van ETEN/ETEN II met het schilderij EET SMAKELIJK.Misschien ga ik nog wel verder met schilderijen over voedsel. Ook het verwerken van knipsels uit supermarkttijschriften zal niet voorbij zijn. In welke vorm dit in ETEN-ETEN III tot uitdrukking komt weet ik nog niet.
Dit schilderij heeft al een andere maat.
Op dit moment ben ik meer met bouwwerken bezig. Er liggen al schetsen die ik van de week verder uit zal werken.
Wie weet zal ik deze week wat meer berichten publiceren..

nog meer gebeurd, maar terug bij af.

replica van ons huis, schaal 1:12 alvast in verhuisopruimdrift weggegeven

Dit Blog zou over mijn werk gaan. En dat gaat het vanaf morgen weer gebeuren.
Ons huis was mondeling verkocht met als voorwaarde een snelle oplevering. Dus waren er al huizen bezocht en was er bijna een bod gedaan. Was er contact met een verhuisbedrijf, namen we al afscheid van vroege vakantiegangers.
Na getreuzel en gedraal trokken onze kopers zich terug.
En zijn we weer terug bij af.
Even heeft het door mijn hoofd gespeeld om de speudo-kopers in deze blog te kijk te zetten. Zet ik mijzelf ook te kijk.....en het gaat in dit blog over mijn werk.
Van de week weer beelden van werkprocessen.
"Laat komen wat komt en laat gaan wat gaat" zei een goede vriendin.

Veel gebeurd, weinig geschilderd

De in de tuin geplaatste keramiek bij elkaar gezocht. Mierennesten en slakken moeten ook een nieuw onderkomen gaan zoeken. Begin van vertrek uit Zeeland. Ons huis is zo goed als verkocht, de officiële papieren nog, nog enige bedenktijd en voorbehoud, maar dan zullen we naar de Randstad vertrekken.
Onrust, van alles en nog wat om me heen. Kijken naar huizen en plekken waar wij willen wonen. Geen ruimte en rust nog om te schilderen.
Komt wel weer

Het blijft stilletjes

EET SMAKELIJK

Ik ben nog wel bezig geweest met `mensen en handen`, en het werk is zo goed als af. Helaas vroegen andere zaken ook mijn aandacht.

We hebben ons huis al een tijdje te koop staan, we willen in Den Haag gaan wonen.

Een huis op de markt vraagt om kijkers, kijkers worden bieders en mogelijke kopers. Een eerste bezichtiging vraagt om een opgeruimd en verzorgd huis, een tweede bezichtiging om schone hoekjes en randjes. Kortom, zo nu en dan ben ik een witte tornado...en soms wordt het spannend, zal deze kijker/bieder een koper worden.

Al die onrust maakt dat ik geen rust vindt om te schilderen of te ordenen. Wel borrelt er van alles. Uiteindelijk zal het wel weer werk opleveren. Ik ben niet voor niets met architectuur bezig. Beelden van gebouwen en ruimtes zie ik meer dan anders. Vlakken, hoeken, lichtval, doorkijkjes en trappen.... ze hebben mijn aandacht en vallen me op.

Morgen ga ik weer schilderen...er is weer wat rust in mijn hoofd. Een kijker zal uiteindelijk koper worden, wij hebben geen haast. Ons huis is weer spic en span, dus ik kan weer op mijn atelier aan de gang.

schetsen voor nieuw werk in BOUWWERKEN

Ook al ben ik aan het knippen en plakken, het project Bouwwerken rijpt ook in mijn gedachten. Na het gebouw met hard en donker beton en wijde vergezichten, nu een blik door een raam. Licht en kleur op zink, weerkaatsingen van blauwe lucht en groen gras. Gebouwen bekleed met gekleurde platen.
De schilderijen die ik maak (op gebouw 01 na) zijn klein van formaat. Voor mijn gevoel zijn het nog studies. Waarschijnlijk wordt het uiteindelijk een serie van verschillende prenten. Meerkleuren houtsneden, lino's of combinaties.... Het spel met lijnen, de grafische kant van de gebouwen blijven ook een rol spelen.

Gebouw-03 is voorlopig af. Meestal zet ik een werk een poosje weg om dan bij een hernieuwde kennismaking te zien wat me nog stoort en verbetering nodig heeft. Ben ik tevreden dan onderteken ik het lak ik het af.

Mensen en monden en handen en....

Begonnen met alle gezellige mensen. Ik vrees dat ik nog meer moet gaan knippen. Ik heb meer handen en gezichten nodig om te kunnen "passen en kiezen".
Gezichten zijn heel herkenbaar, en tonen emoties, dat maakt het ingewikkelder. Alleen fruit of groenten gebruiken is, zoals ik het nu voel, makkelijker. .....
Maar ik herinner me dat ook tijdens het werken met andere knipsels, ik me soms (wanhopig) afvroeg waar ik mee bezig was. Uiteindelijk vindt ik toch evenwicht, in kleur, vorm en compositie en weet ik dat het klopt. We zullen zien.

priegel-knipwerk

Het priegel-knipwerk is voorlopig weer klaar, hoop ik. Eerst maar bij elkaar zoeken van geschikte knipsels en die verwerken op een doek.Mogelijk het laatste schilderij in de serie ETEN/ETEN II. Zeker weten doe ik het niet, misschien andere formaten, misschien meer in het schilderij schilderen. Ik ben er zelf nog niet uit.
De beelden in de tijdschriften en de folders blijven me boeien. De gratis en ongevraagde hoeveelheid "tijdschriften", steeds glimmender en kleurrijker blijven op mijn deurmat vallen en in mijn boodschappentas verdwijnen.

Ik heb handen en mensen die met eten bezig zijn uitgeknipt. Soms zijn de handen en het gezicht ver uit elkaar en moest ik kiezen wat ik ga gebruiken. Grote partijen kleding, in allerlei kleuren zijn niet gewenst. Ik wil vooral de vrolijke en gezellige gezichten in relatie tot eten en tafelen hebben. Vaak klinkend met een glas wijn of bier. Plaatjes van drie generaties aan de feestelijke familietafel zijn ruim voorhanden. Ook groepen van vrienden en/of vriendinnen van rond de dertig. Smikkelende en smullende kinderen. En de gezellige buurvrouw met een speciaal recept of heerlijk gerecht.Als je de tijdschriften mag geloven is het elke dag feest aan tafel. Eten is wel een sociale gebeurtenis en mag, wat mij betreft, die functie houden. Samen aan tafel. Maar niet perse elke dag en altijd zo harmonieus als ik nu onder handen heb.

Het verwerken van handen en gezichten is al een nieuw aspect in deze serie. Het zijn niet de kleuren die het beeld bepalen. Ook het eerste schilderij PIZZA, is niet op kleur gebaseerd, wel op vorm; pizza's, rondjes, groot en klein.

bouwwerk 03 schiet al aardig op

Heb bouwwerk-03 vandaag onder handen genomen. Het waren vooral de trappen die me bezig hielden......en die ik dus met rust laat. Daar moet ik nu echt mee aan de gang. Plafon en muren worden wel zoals ik in gedachte had.

bouwwerk_01 is thuis

BOUWWERK-01 is nu thuis. Voor de woensdagavond heb ik er genoeg aan gedaan. Al kijkend zie ik nog wel plekken die enige verbeteringen nodig hebben. Het schilderij is dus nog niet klaar, maar wel ver gevorderd.Ik ben er tevreden mee. De ruimtelijkheid, het groteske en imponerende van dit gebouw, heb ik gevangen op het platte vlak.Ook de kleuren die ik in gedachten had kloppen; het is een "tempel" geworden.
Als ik hem definitief aflak en onderteken, zal ik de drie bouwwerken op mijn website plaatsen. Eerst maar bij schilderijen, als het echt een serie wordt bij de serie BOUWWERKEN.

1e opzet gebouw 03

Het is echt een eerste opzet om de vlakverdeling te zien, om enig idee van de te gebruiken kleuren te hebben en om te zien of het het ruimtelijk effect heeft zoals ik wil.Links onder kijk je door een raam naar buiten; straat, water....dat weet ik nog niet, maar het moet wel duidelijk een raam gaan suggereren. Het raam zit in een groot en massief stuk beton; een schuine wand, sterk hellen en de trap dragend.De trap moet verdwijnen en "de hemel" ingaan, en wordt gescheiden door een doorzichtige wand.Ook het plafon bestaat uit "schuine"delen. Tussen wand en plafon bevindt zich ook een groot raam waardoor alleen de lucht zichtbaar is....koeler of warmer dan het trappenhuis? Ik wil daar vooral een sterk ruimtelijk effect.Staal en glas, koud en glad geschilderd, vooral reflecties van licht. Beton, marmer (trap) en andere wand met lampen, met dikkere verf.....denk ik.Ik werk graag met dikke verf, kwasttreek, mengen op het doek zelf.
Maar goed een eerste opzet. Vraagt om meer.