de kaartjes zijn allemaal op

Als beeldend kunstenaar ben ik soms dagen achtereen op mijn atelier bezig. Contacten met de buitenwereld lopen via de e-mail en telefoon, soms is er enige uitwisseling met winkelpersoneel. Het alleen zijn, kan soms heerlijk zijn.


Afgelopen dagen, vanaf woensdag de 19e tot en met zaterdagavond, heb ik met heel veel mensen gepraat. Mijn visitekaartjes heb ik selectief weggegeven en zaterdag kon ik uiteindelijk alleen nog maar prijslijsten mee geven.
Zoveel mensen, zoveel interesse, zoveel complimentjes: mijn zelfvertrouwen heeft weer een goede oppepper gekregen. De nacht van vrijdag op zaterdag voerde ik zelfs in mijn slaap nog gesprekken met aardige belangstellende bezoekers.

Hopelijk hoor ik de komende tijd nog wat van die bezoekers die wel een werk wilden kopen.
Hoe dan ook, het waren geslaagde dagen, in een prachtige locatie.



De grote kerk in Goes heeft een prachtig orgel, mooie hoge bogen en grote ramen. De zon scheen fantastisch dwars door de kerk heen, gefilterd door kleine gekleurde ruitjes. Pilaren die achter elkaar verspringen, bogen die elkaar kruisen en licht dat met kleur speelde.
Een doorkijk naar de andere kerk door de gekleurde ramen, de koepel vangt daar de zon en spiegelt het licht.
Genoeg om weer te gaan schilderen, om dit spel van ruimte en licht vangen.

Vandaag begin ik dan eindelijk aan het RR House.

Lang stil geweest?

Er zit al weer te veel tijd tussen het vorige en dit bericht. Maar ik heb goede verontschuldigingen.


Maandag de 10e heb ik het werk van Alberto Giacometti bekeken en een lezing over zijn werk en leven mogen volgen.
Ik ben al sinds mijn pubertijd een bewonderaar van zijn werk, vooral van zijn tekeningen en schilderijen. Het zoekende en beschrijvende in zijn lijnen en penseelvoering is ook de manier waarop ik graag teken. Veel later las ik dat hij op het eind van zijn leven steeds weer opnieuw begon met het schilderen van een portret. Hij veegde met een doek dat wat hij de dag daarvoor geschilderd had weg en begon dan weer opnieuw. Vandaar die grauwe en kleurloze vlekken waarin hij eigenlijk met lijnen zocht naar….. Ja, waarnaar? Niet naar gelijkenis in fotografische zin, maar naar zijn “zien” van het model.

Fascinerend en inspirerend. Evenals zijn beelden, groot en klein.
In Denemarken, Louisiana, heb ik ooit veel van zijn beelden gezien; zijn grote lopende man voor een groot raam met uitzicht op zee. Ook in de Kunsthal staat deze man voor een groot raam, alsof hij naar buiten wil.

Dinsdag was ik jarig, niet dat ik het echt vier, maar toch.

Donderdag zou ons huis weer eens door een kijker bezocht worden. De kijkers kwamen uiteindelijk niet, maar dat begreep ik gisteren pas.


En donderdag is het mijn partner gelukt om een aangeboden antikraak flatje in den Haag ook te krijgen. Wel moet zo’n woning binnen 24 uur bewoond worden. Dat hebben we dus afgelopen weekend gedaan; bed, tafel, stoel, verlichting, werkende cv en geiser. We hebben nu dus meer mogelijkheden om samen in den Haag te zijn.
In dat weekend hebben we ook nog mijn verjaardag gevierd, o.a met een concert van het NJAO(daar speelt mijn zoon in).

En morgen ga ik een stand op de Scaldis Fair in Goes, inrichten. Gelukkig was ik ruim op tijd begonnen met het presentabel maken van mijn werk. Nog wat prijslijsten uitprinten en het moet gaan lukken.
Volgende week zal ik daarvan in ieder geval iets in mijn bericht opnemen..

Puntjes op de I

Een vochtige en mistige dag. Een dag om de laatste puntjes op de I te zetten.
Vier boekjes gemaakt voor bij de dozen.
In de boekjes informatie over het etsen en het afdrukken van de ets en lino plaat.
Een scan van twee bladzijden uit één van die boekjes zal ik hierbij doen. De kleuren van de afgebeelde prenten zijn niet zo goed, de tekst is hierdoor wel te lezen.