woensdag 25 maart 2009

Als op vakantie

Het is net als op vakantie. Enthousiast neem ik schetsboek, losse vellen papier mee. Een mooi kistjes gevuld met geslepen kleurpotloden, inkt, pennetje en penseel. Een blikje met krijt en houtskool. Heerlijk, het inpakken en dromen van alle mooie plekjes waar ik schetsen ga maken.
Thuisgekomen heb ik een enkele schets maar veel meer foto’s en kaarten met reproducties.

Ook nu voel ik me gast in eigen huis. Op vakantie in een mooie stad. Een stad met prachtige museums.
Dus op de fiets, kijk dat kan nu in plaats van uren treinen, naar het Mauritshuis.

Telkens verkijk ik me op dat museum; een klein stadspaleis naast het grotere Binnenhof.
Een kleine entree aan de zijkant, grote trappen naar boven en dan sta ik ineens voor prachtige schilderijen. Steeds vergeet ik weer wat voor een juweeltjes daar hangen, elke keer verlaat ik dat museum met maar twee of drie schilderijen op mijn netvlies.



Dit keer werd ik geraakt door de schoonheid, de ingetogenheid en helderheid van de schilderijen van (voorheen toegeschreven aan) Hans Holbein, de Jonge. Ik herinnerde mij dat ik in 2003 zelfs naar een tentoonstelling van deze schilder was geweest, ook in het Mauritshuis. Ook toen vond ik het overweldigend, en nu weer.

De Vermeers heb in het voorbijgaan gezien, evenals de Rembrands en de van Hals.
Ik moet er nog vaak naar terug. Ongelooflijk, zoveel indrukwekkende schilderijen in zo’n klein stadspaleisje.

Ook heb ik de weg gevonden naar het fotomuseum en de tentoonstelling over Man Ray - "Zorgeloos, maar niet onverschillig”, gezien. Mooie verstilde foto's. Leuk om te zien hoe hij van schilder fotograaf werd en toch steeds schilder bleef.



Verder natuurlijk, zoals het op een vakantie gaat, gefietst door de duinen, op een bankje in de zon gezeten en boeken gelezen.
Het tekenen en schilderen komt wel weer. Nu geniet ik van alles wat er te zien is.

dinsdag 17 maart 2009

Eventjes duurt wel lang

We wonen nu een maand in Den Haag. Het kleine kamertje is als atelier ingericht.
Twee tafels, een paar planken, de ezel staat erin. Lege schildersdoeken, verf en kwasten zijn aanwezig. En nu nog de rust en ruimte in mijn hoofd om te kunnen beginnen.


Het kamertje is klein. Door het raam kijk ik uit op diepe tuinen. Tuinen met bouwwerken, verblijven voor duiven, honden, fietsen en veel veel andere “zooi”. Een moestuin die weer bewerkt wordt, duiven die weer gelokt worden en grote groene parkieten die vrij rondvliegen.

Het huis is gehorig, straatlawaai bevindt zich naast me, alsof men naast me staat. De trap van de bovenburen loopt optisch afgeschermd door ons huis.

Het is een nieuwe en bijzondere belevenis en zeer afleidend.

Een nieuw huis is ondertussen gekocht. Ik bedenkt hoe we de kamers daar gaan inrichten. Droom van ruimte en licht, van weinig spullen erin.

Tja, vijf houten boxen staan in de opslag. Twee verhuiswagens brengen straks onze spullen naar ons nieuwe huis.
Wat hebben we allemaal bewaard? En we hebben al zoveel opgeruimd.


Hopelijk kan ik volgende week een beginnend werk tonen en is dit weer een blog over: HET ONTSTAAN EN DE ONWIKKELING VAN MIJN BEELDEND WERK, IN DAGBOEKFRAGMENTEN" EN FOTO’S.