De tijd vliegt weer eens

Zo, dat was even een grote pas op de plaats.
Stilgezeten heb ik niet, maar echt iets constructiefs is er geloof ik ook niet van gekomen.
Wel ben ik nog steeds gelukkig. Als ik op mijn fiets door mijn wijk naar ons huis toe fiets, onder de groene bomen, langs het water met zijn bloemrijke kanten. Als ik de vogels en eenden hoor, de regen en het groen ruik. Als ik door Delft, Den Haag, Scheveningen of Kijkduin fiets, prijs ik me gelukkig . Wat heerlijk dat ik dit allemaal meemaak.
Mijn werk is me vertrouwd. Ik zou graag nog wat meer uitdaging hebben, meer uit mezelf kunnen halen, meer mijn kwaliteiten kunnen inzetten. Maar er wordt op me gewacht, de cliënten zien naar me uit, ik verrijk hun leven en daardoor ook het mijne.
Het solliciteren zal ik toch niet laten: er verschijnen nog steeds heel aantrekkelijke vacatures die ik niet kan laten lopen. Maar ja, ook al mag leeftijdsdiscriminatie niet, ik ben ruim over de 50 jaren, niet echt aantrekkelijk om in te investeren en aan te nemen (ook al zie ik mezelf wel tot mijn 90e werken).
In mijn atelier ben ik nog met het 9-luik voor onze slaapkamer bezig. Erg hard schiet het niet op. Wel beleef ik er veel plezier aan, steeds weer nieuwe beelden en ideeën.
Alvast twee luikjes, het is niet zeker dat ze blijven zoals ze nu zijn. Met verf is alles mogelijk.

This blog has moved

This blog is now located at http://marliesdijkstra.blogspot.com/.
You will be automatically redirected in 30 seconds, or you may click here.

For feed subscribers, please update your feed subscriptions to
http://marliesdijkstra.blogspot.com/feeds/posts/default.

Pas op de plaats

Stilstand wordt meestal als iets negatiefs gezien. Vernieuwing, verbetering en verandering als iets positiefs.
De sneeuw is gesmolten, het ijs op het water toont gaten, het beeld wordt weer vertrouwd.

Een jaar geleden kwam de makelaar met een bos bloemen en de sticker verkocht.
En nu maak ik pas op de plaats.
Een fatsoenlijke foto van een werk waar ik geconcentreerd mee bezig ben, heb ik niet. Overal liggen lijstjes met plannen en mogelijk nieuwe projecten en plekken waar ik me zou moeten gaan melden, vacatures die ik niet mag laten lopen.
Mijn huis kan ik nu echt gaan aankleden, de basis is klaar.



En juist: de basis is gelegd, teleurstellingen weer geincasseert, leuke vacatures die ik niet op mocht vullen.
Helaas was er voor mij geen plek in de revalidatie; grootse plannen en ideeën had ik, veel van mijn ambities zou ik daar kunnen waar maken. Ik droomde van een programma waarin echt gewerkt kon worden met het creatieve en beeldende vermogen van mensen die daar revalideerde. Een schilder- en/of tekengroep waarin een degelijke basis gelegd werd, een groep waar kunst beleven centraal stond, lees- en/of schrijfgroep. Ik dacht dat daar ook oren naar waren, maar helaas... slechte communicatie?, onrust in huis?, het mocht niet zo zijn. Een gemiste kans.
Ook kreeg ik vrijdag te horen dat ik helaas niet voor een gesprek uitgenodigd werd bij het Koorenhuis. Docent bij een ambitieus instituut zit er voorlopig niet in.



Dus omarm wat je hebt. En dat is veel.
Leuk en bijzonder werk. Juist daar kan ik nog veel ontwikkelen en uitzoeken. Zinvolle activiteiten bedenken en uitvoeren uitgaande van de kwaliteiten van mijn cliënten, doelen stellen en tegelijk flexibel zijn. De uitdaging daarvan zien en ook oppakken.
Mijn atelier is al aardig rommelig geworden; meerdere projecten zijn half begonnen, liggen her en der klaar om opgepakt te worden.
Het schilderij over "eco food" begint nu vorm te krijgen, juist nu ik er afstand van kan nemen en het niet een project is die "ook nog even moet". Ik voel het plezier weer; kon het niet laten om ook een geit toe te voegen. Het grote schilderij voor de slaapkamer leeft weer in mijn hoofd. Voor het lichtobject voor in het trappenhuis ben ik van alles aan het bedenken en uitzoeken.
En ik maak van de boom voor ons huis wekelijks een foto, niets bijzonders en daarom juist weer leuk. Bomen en schelpen hebben me altijd als beeldobject geboeid, ik heb ze vaak getekend. Waar deze foto's toe leiden zal ik over een jaar wel zien, nu zoek ik nog naar een goed standpunt.

Juist van alles wat ik nog zou moeten, wat ik niet kan laten lopen, heb ik dit weekend afstand genomen.
Laat maar dooien en smelten, laat alles maar weer langzaam stromen.
Ik ga genieten van al dat wat voorhanden is, van alles wat ik weer oppak en in mijn eigen tempo uitwerk.
Het groot-steedse-tempo zal niet mijn snelheid worden. De groei van een boom en de ontwikkeling van een schelp, liggen me toch meer.

tijd om weer te gaan werken

Een heel goed, creatief en wijs 2010 gewenst.
En dan is het dus weer het tweede decennium van het tweede millennium. De kaarten met goede wensen zijn weer gemaakt en verzonden.
Ook zijn de goede voornemens weer genoteerd.
Deze dagen houden we vakantie in en rond ons huis. Fietsen en wandelen in de omgeving. Spelletjes doen met familie. Lekker, maar eenvoudig eten met elkaar.
En natuurlijk telefoneren, skypen en chatten met onze zoon die in China stage loopt. Zijn halfjaar China is eind deze maand weer afgelopen. Ik heb hem afgelopen dagen wel gemist. Hij meldde dat hij aan me gedacht had toen hij mooie en bijzondere papieren en kalligrafeer penselen zag. Ik ben benieuwd en verheug me op zijn thuiskomst.

De kriebel om weer volop aan de gang te gaan dient zich wel aan.
Het schilderij voor de biologische vakbeurs, gaat dat nog lukken? Het wordt wel kort dag. Halverwege deze maand opent de expositie "Kunst voor Kanker". Daar wil ik graag bij zijn, het schijnt ook de nieuwjaarsreceptie van Palazzoli te zijn; zie en spreek ik weer oud collega's.
Veel vrije dagen heb ik ook (nog) niet.
Deze maand begin ik met een echt contract voor 14 uren werk per week op vaste dagen. Het werken geeft me veel energie, ook al is het vermoeiend. Het daagt me uit en prikkelt mijn gedachten en inlevingsvermogen. Kortom, het is een verrijking van mijn leven.

Juist omdat ik met mensen werk, werk ik ook meer in mijn atelier. Ik ben dan met allerlei materialen en ideeën bezig. Ik heb bijvoorbeeld voor een cliënt punnik-brei-kammen aangeschaft en ben die aan het uitproberen. Ze zijn vrij grof en er kan met veel materiaal op gebreid worden. Ik ben bezig met plastic stroken en wil met papier experimenteren. Met punnik-breiwerk ga ik misschien wel iets voor "het lichtobject" maken.

Morgen weer verder met het schilderij vol gezond en verantwoord voedsel, met de "merkbeelden" van de biologische voedsel wereld.
Een eerste opzet is zal ik hier laten zien.