nieuwjaarskaarten 2012

Laatste weken van het jaar en mijn nieuwjaarskaarten zijn weer gedrukt.

Steeds denk ik dat het deze keer de laatste keer is. Wie weet was deze kaart wel de laatste in de serie. 

Nooit bedoeld als serie, maar toch. 

Ik zal mijn lades en boekjes zoeken en de kaarten (op volgorde) inscannen. Wie weet komen ze ook hier te staan. Nu een eerste indruk van de kaarten van 2012.

November schiet ook al op

Stijl 01

Gisteren hield ik, ook al was ik grieperig, open huis. Op de dag van de parels van het Wateringse Veld zijn veel lieve mensen mijn werk komen bewonderen. Er was ook veel belangstelling voor mijn uitleg over de verschillende druktechnieken. En ik vond het leuk, enerverend en bemoedigend. Zo'n dag geeft mij weer nieuwe energie, projecten die maar wat liggen te verstoffen worden weer helder. Ik kan weer vooruit.


Het schilderij in de sfeer van de Stijl is klaar. Het heeft me wel wijzer gemaakt over deze manier van kijken en denken, wijzer op een gevoelsmatige manier, beredeneren kan ik het nog steeds niet. Wel gebeurde er veel tijdens het schilderen, het kleuren en plaatsen van de vlakken en lijnen. Er kwam beweging, een dans en muziek, er was ritme en rust; een bijzondere ervaring waar ik nog wel verder mee ga.
Dit schilderij hebben we bij de voordeur van ons huis gehangen.

 Ook mijn werken "Bovendijk" blijven me boeien. Kleur, herhaling, ritme en gelaagdheid spelen een spel met elkaar en mij. Daar ga ik ook nog verder mee.

Bovendijk 02

vlakken, lijnen en kleuren

 Een eerste poging om, niet al te ingewikkeld, met horizontale en verticale lijnen, vlakken en primaire kleuren te werken.
En het werkt. De lijnen gaan verspringen, de kleurvlakken gaan trillen. Op een afstand zie ik een ritme ontstaan, ik zie klanken.
Nooit gedacht en verwacht dat het zo kon werken.

Als uitgangspunt heb ik het doek in "stenen" verdeeld.
De horizontale lijnen heb ik eerst met gebrande sienna gekleurd.
De verticale lijnen met cyaan blauw. Daaroverheen zwart.

De stenen zijn weer in kleurvlakken verdeeld. Het is heel verleidelijk om de "overgebleven" witte vlakken te laten staan. Toch ben ik alle vlakken in gaan vullen.



Pas nadat alle kleuren verzadigd en vol van kleur zijn voeg ik er weer witte vlakken in. De witte vlakken beschouw ik zo ook als onderdeel van de compositie en niet als "restruimte". Ook de nieuwe lijnen zullen misschien een kleur krijgen. Het is spannend en nog niet klaar.

Linoleum afdrukken

Bovendijk 02 (laatste, 3e staat)

Tussen allerlei andere activiteiten door, ben ik nog steeds bezig met een nieuwe manier van linoleum afdrukken.

Losse platen en uitgesneden stukken, plaatselijk en herhalend afdrukken. De stukken op het vel leggen, nat-in-nat of het werk eerst goed laten drogen. Inkt op waterbasis blijft reageren op elke nieuwe plaat met inkt.

Over de grote platen loop ik, de kleinere duw ik aan met een roller of grote kei. 

Het blijft fascinerend en verrassend. Ik ben van plan een serie prenten met als titel "Bovendijk" te maken. Elke prent zal uniek zijn. Wel zullen bepaalde platen vaker in de verschillende prenten te zien zijn. Als ik ze natuurlijk niet  blijf bewerken en dat is niet makkelijk voor mij. Ik snij graag bij, pas de plaat aan aan het beeld dat ik voor ogen heb.

Van de week een documentaire over Mondriaan gezien. Piet Mondriaan blijft een raadsel voor mij, vooral de grote bewondering die er voor zijn werk is. Ik leer zijn werk wel steeds meer te waarderen, maar echt (be)grijpen doet het me niet.

Ik hou wel van de stijl, woon nu in een huis waar stijlelementen aan en in te vinden zijn van de Stijlperiode. Heb zelf in huis ook alleen primaire verzadigde kleuren gebruikt: geel in de keuken en blauw in het trappenhuis, rode accessoires. 

Misschien ga ik me maar wat meer verdiepen in zijn denkwijze en ga ik zelf aan de gang met verticalen en horizontale lijnen, zonder gelaagdheid? Ik ben wel altijd bezig met gelaagdheid in schilderijen en prenten. We zullen zien. Misschien juist wel lagen over elkaar.

broadway boogie woogie, Piet Mondriaan

De lino is klaar

grote lino - Bovendijk 01

Vandaag, eindelijk, de laatste  vormen op/in de lino verwerkt. Klaar.

Deze lino. Het is maar een beginnetje. Ik heb nu allerlei ideeën over verbeterde technieken, subtieler kleurgebruik, mooiere gelaagdheid…. En ga zo maar door.

Het blijft eigenlijk maar een frustrerende bezigheid. Elk werk dat ik afsluit is uiteindelijk weer een startpunt voor een (veel beter) werk.

Toch ben ik wel tevreden.

El Lissitzky, Proun P23, no. 6, 1919.
Eindhoven, Van Abbemuseum

Antonio Mancini
In gedachten verzonken
ca. 1895-1898
De Mesdag Collectie

En ja,ik besteed ook veel tijd aan andere dingen. De aanvragen van scholen komen weer binnen bij het Mauritshuis. Ik kan we weer voorbereiden op museumlessen. In het Mauritshuis opent deze week de tentoonstelling “Dali ontmoet Vermeer”.  Een bijzondere en fascinerende tentoonstelling, ik geniet nu alvast van de achtergrond informatie.

En wie weet ga ik ook museumlessen geven in het museum de “Mesdag collectie” . Over twee weken heb ik daar een gesprek. 

Brood heeft weer een kleurtje

van Goudgeel graan tot Roggebruin 2e versie

De collage van Goudgeel graan tot Roggebruin heeft weer kleur, wel meer goudegeel dan roggebruin. Mijn fototoestel, enige jaren terug zeer bij de tijd, nu bijna een weggevertje, kleurt alles neutraal. Het warme goudgeel was goed geneutraliseerd, dus door mij, met behulp van een fotoprogramma, weer op sterkte gebracht. De foto hier komt, wat kleur betreft, goed overeen met het origineel. Het origineel is wel veel interessanter, onder andere gelaagder, dan de foto.

(Een bezoekje aan mijn atelier en bezichtiging van mijn werk is altijd te regelen en zeker de moeite waard))

Nu de andere verschoten collages nog. Zo op het oog zijn er alleen hoeken van het doek opgelicht.

De lino ligt ook te liggen, kwetsbaar, wachtend op de laatste drukken. Ik kom er niet toe. Ik zal wel de laatste foto’s, de laatste fase tot nu toe, hier publiceren.

Grote lino fase 3

Wel naar museum Beelden aan Zee geweest met een cliënt van me. Sinds kort kunnen we daar met de museumkaart terecht en kan ik  er met een bewoner van Steinmetz de Compaan betaalbaar naar toe. De tentoonstelling “Den Haag onder de Hemel - Hedendaagse beeldhouwkunst uit China” is zeer toegankelijk en sloeg wel aan. Ook de beelden op het Lange Voorhout waren mooi en goed te beleven.

Felle zon in natte zomer

Ook al komt het water met bakken uit de hemel, de zon schijnt fel door de ramen naar binnen.

In ons huis bevindt zich en heerlijk licht trappenhuis, aangekleed met collages van “voedselknipsels”.  

Niet erg lichtecht zijn de folderfoto’s, vooral de gelen, geelbruinen en roden verschieten behoorlijk in het zonnetje.

De collage van de broden; “Van goudgeelgraan tot roggebruin” , heeft heerlijk liggen bakken in de zon en is wel toe aan een restauratiebeurt. Gewoon weer nieuwe knipsels eroverheen plakken.  De foto van het eerdere resultaat is al wat er van overblijft (kan ook op canvas geprint worden, maar dan wel erg nep).

Op de collages van foto’s uit museumfolders  plak ik ook regelmatig nieuwe knipsels. Deze twee collages laten me nog steeds nagenieten van tentoonstellingen die ik bezocht heb. Ze hangen tenslotte op de wc’s en daar zit ik toch wel regelmatig. De wisselende fragmenten van schilderijen en sculpturen prikkelen mijn herinneringen en inspireren me om gewoon mijn eigen werk te blijven maken.

Ik ben er wel achter dat banen hebben, werken met en voor andere mensen leuk en uitdagend is, maar ook veel energie en aandacht kost. Het staat mijn beeldend werk soms behoorlijk in de weg.

De lino waar ik enthousiast, met vele beelden in gedachten, aan begon, ligt nu op tafel te wachten op  …. Ja, waarop? Ik moet me ertoe zetten om weer iets van het enthousiasme terug te vinden, om weer de spanning te voelen….

Het betaald werken levert me geld op; ik kon direct potten inkt kopen toen ik het idee voor een grote prent had, maar het slaat ook gaten in mijn tijd. Ik ben benieuwd of ik ooit een evenwicht hierin vind, mijn baantjes wil ik niet kwijt en ook mijn beeldend werk vraagt steeds mijn aandacht.

Nu maar eerst restaureren. 

Een grote linodruk

juni 2011 1e fase van een grote lino

Vorige week ben ik begonnen met het maken van een grote linodruk (tja, hoe zeg je dat?)
Nog met de beelden van de grote afdrukken en tekeningen in mijn hoofd, of op mijn netvlies, ben ik begonnen.
Heerlijk om te ontdekken dat ik dan vervolgens toch op mijn eigen wijze te werk ga. De beelden verleggen grenzen, geven me lucht en inspiratie en voegen zich dan naar mijn eigen werkwijze. Ik hou toch meer van het gelaagde, van de structuren van het papier en het zuigende van de inkt en van het samengaan van de kleuren.

juni 2011 2e fase van een grote lino

Het zijn nog maar eerste opzetten, een eerste gelaagdheid van kleur en beginnende structuur.

Het papier (van 100 x 70 cm.) ligt alweer een fase verder voor me.

Genieten en inspiratie

Renie Spoelstra, recreatiegebied

Het afgelopen half jaar heb ik vooral veel kunst gezien. Genoten van tekeningen in het stedelijk museum Schiedam. Mooie grote donkere en duistere houtskooltekeningen riepen nostalgische gevoelens op. Twintig jaar terug zocht ik naar diepe zwarten, fluwelen grijzen en contrasterende witten in houtskooltekeningen, maar zette niet door. En nu zag ik mooi doorwerkte tekeningen; een feest van herkenning.

In de  Kunsthal, bij een rondleiding bij de Caldic Collectie, trof ik ook grote indrukwekkende tekeningen aan. Maar daar waren het vooral de verrassende schilderijen en sculpturen die me blij maakten. En natuurlijk een bezoek aan de beeldentuin in Wassenaar, heerlijk weer, een mooie plek met bijzondere werken.  Kort daarvoor weer eens naar  Kröller-Müller Museum gegaan, ook al zo’n mooie omgeving en zoveel mooie werken. Jan Fabre’s tentoonstelling  - tuin (hortus) en lichaam (corpus) -  viel niet tegen. Ook zijn werk is nu op veel plekken te “bewonderen”, kunnen je verbazen.

Tja, en dan woon ik ook nog in Den Haag met zijn prachtige Gemeentemuseum, GEM en fotomuseum  naast elkaar. Emiel van Moerkerken , Gert en Uwe Tobias, James Ensor, keizerlijk porselein en  nog veel meer.

Gert en Uwe Tobias hebben echt indruk gemaakt met hun grote houtsneden drukken. Geweldig en zeer inspirerend. Deze drukken zijn mooi vuil en toch vol (misschien te vol) van kleur. Prachtige levendige drukken met levenloze verbeeldingen. Zo anders van resultaat als mijn reductiesneden en drukken en toch ook dezelfde gelaagdheid.

Ik ga weer snijden  en prenten, grote scilderij-achtige prenten afdrukken. Het borrelt en bruist in me, beelden en werkwijzen dringen zich op..

Zoals die grote houtskooltekeningen gelaagd zijn, leven en tegelijk ook iets levenloos hebben, zo zijn ook de prenten van Gert en Uwe Tobias.

Zonder Titel - 216x194cm Houtsnede op papier

Het moet van ver komen.

De Stier, 1647. Paulus Potter

 Helaas, helaas geen tijd en geen rust om te schilderen. Enkele veranderingen op mijn werk, nieuwe cliënten, andere vragen en andere tijden. En eindelijk weer eens een cursus, dit keer “doelgericht werken”. En dat kan ik wel gebruiken.

Plots, op redelijk kort termijn mag ik drie museum lessen in het Mauritshuis geven, alle drie met een ander thema. Eindexamenklassen werken aan de hand van thema’s, trouwens ook de andere klassen in basis- en voorgezet onderwijs. Een tijdje terug had ik het thema “vriendschap” voor een groep 7, ontzettend leuk en ontwapenend om te doen. Portretten en dubbelportretten, genrevoorstelling en het samenwerken van schilders in de ateliers.

En nu voor VWO “wat van ver komt” een uitgelezen onderwerp voor het Mauritshuis en ook al goed uitgewerkt. Voor de MAVO  “kunst en vliegwerk”, maak je borst maar nat. Icarus stort in ieder geval in zee. Ook hier heb ik een goede kapstok aan een uitgewerkte les van een collega van mij. En dan voor de HAVO “natuur” en in dit geval “natuur en dieren”.

Het moet van ver komen bij mij, steeds hoor ik weer een klok luiden en moet ik op zoek naar de klepel. Bergen boeken om me heen; “hoe zat dat ook alweer”. Heerlijk, als een spons allerlei informatie opzuigen en merken dat er al veel bekend was alleen nog ongeordend.

Maar echt doelgericht? Ik moet “mijn verhalen” wel op tijd klaar hebben. Er is in ieder geval een tijdslimiet. Ook heb ik een klein uur om het thema aan de hand van schilderijen uit te lichten.

Mijn eerste doel is: kijken, laten kijken en dan pas verwoorden. Schilderijen uitzoeken die verschillende aspecten van het thema laten zien en ook aansluiten bij al die andere eisen die aan eindexamen kandidaten worden gesteld.

Voor “natuur en dieren” heeft het Mauritshuis twee bijzondere schilderijen tegenover elkaar hangen. “De Stier” van Paulus Potter en “de opvoeding van Zeus” van Nicolaes Pietersz. Berchem.

Kijk en zie wat ontzettend leuk en interessant om die twee schilderijen te bekijken, te vergelijken en te bespreken, juist in het aangegeven thema.

Verder heb ik natuurlijk nog een rijtje schilderijen, waarvan voor mij het “Aards Paradijs” een favoriet schilderij is.

De opvoeding van Zeus, 1648. Nicolaes Pieterszn Berchem

Opruimen maar weer

Deze en afgelopen week wordt gebruikt om op te ruimen, op te schonen en  het één en ander in een nieuw jasje te steken.

Dit blog verloor helaas wat foto’s toen ik mijn albums bij Picasa opschoonde. Ik denk dat ik de foto’s weer heb kunnen invoegen…. En daar ging weer een avondje op aan herstellen.

Het blog heeft trouwens wel vele nieuwe toepassingsmogelijkheden gekregen, leuk en ja, weer meerdere avonden bezig om daar mee te spelen.

En dan is mijn website wel heel erg verouderd. Ik denk dat ik mijn eerste website ruim tien jaar geleden gebouwd heb. Op Zeelandnet kon die toen geplaatst worden. Een site van en voor onze familie: MAKEDIPA. Samen met mijn zoon heb ik toen een eerste opzet gemaakt. Nu bouwt mijn zoon  mooie sites, onder andere voor  het NJAO.

Onze familie site is mijn site geworden: MARLIES DIJKSTRA. Ik denk dat die site zo’n drie keer vernieuwd is. Steeds meer werk plaatste ik erop, pagina na pagina  en nog maar een rijtje erbij op de pagina. Steeds nieuwere mogelijkheden ontdekte ik…… en een heerlijk allergaartje is het nu.

Dus opruimen, herstructureren en moderniseren. Inhoud en vorm echt van elkaar loskoppelen en er een logisch en overzichtelijk geheel van maken.

Het genealogische gedeelte wordt nog een verhaal apart. Wordt misschien nog wel verteld.

Het oestereetstertje, c. 1658-1660

En deze de week; opening tentoonstelling  “Leven in de brouwerij, Jan Steen in het Mauritshuis”.Morgen mag ik al een eerste rondje langs de schilderijen maken. Heerlijk. Het zijn zulke rijke schilderijen, er is zoveel over te vertellen. 

Vorige week miste ik ze bij een educatieve rondleiding aan leerlingen van groep 7.  Gelukkig was er gevraagd om het thema; vriendschap te gebruiken. Er waren nog genoeg mooie schilderijen waar dat besproken kon worden.

Lachende jongen, c. 1625

Altijd leuk en mooi: de lachende jongen van Frans Hals. Ook in de vaste collectie te vinden.

 En nu maar uitzien naar het voorjaar. De lente zit al in de lucht.

Blauw

En dan het bovenste doek van het drieluik; veel lucht. Een stralende blauwe lucht wil ik. Zomers en warm, in zover de kleur blauw warm kan zijn natuurlijk, tegenover de koelte van het water onderop  het onderste doek.

En ja, blauw, zoveel blauwen, zo mooi. Kobaltblauw lijkt me het meest voor de hand te liggen, maar toch, te flets. Cyaan dan of ultramarijn, maar ultramarijn gemengd met wit gaat de paarse kant op. Ook Pruisisch blauw komt uit de tube…..

En het is weer zover: ik ga koppie onder in de blauwen. Had ik al eens eerder meegemaakt met “bouwwerk 4”, ook daar veranderden de blauwen keer op keer.

In mijn 9-luik is in het midden veel blauw te vinden, het bijna azuurblauwe van de tegels tegen de gevel, het koel grijsblauwe van de kozijnen en het donker bijna paarsblauwe van de ijzeren buizen.  En bij elke verandering kleuren de blauwen weer anders.

Maar, het is me gelukt, geen egale blauw maar een bijna hallucinerende overgang van cyaan naar kobalt. Niet puur gebruikt maar met wit gemengd, laag over laag.

Ook dit 9-luik wordt een collage, een geschilderde collage. In het midden de gevel van ons huis, met enkele gebouwen direct in onze omgeving.  Links wil ik de kust verwerken en rechts Westland; water, licht, lucht en glas. 

 




Er waren nog zoveel uitgeknipte reproductietjes over dat ik nog een collage gemaakt hebt. Ik geniet nog steeds van de eerste collage als ik op het toilet zit. We hebben tenslotte twee toiletten, dus plek genoeg voor twee collages. Voor de volgende ronde gaan er wel andere plaatjes over de eerder opgeplakte  knipsels.

Gemeentemuseum Den Haag wordt het mooiste museum van ....

Gemeentemuseum Den Haag krijgt vanaf April volgend jaar 70 topstukken te logeren. Topstukken uit het Mauritshuis. 

Kan een mens nog gelukkiger worden?

Afgelopen maand ben ik veel te vinden geweest in het Gemeentemuseum, het GEM en het fotomuseum. 
Als ambulante activiteiten begeleider bezoek ik met mijn clienten gratis het gemeentemuseum. Bewoners van Escamp kunnen namelijk een half jaar gratis met vrienden, familieleden en wie dan ook, naar het museum.  Een bijzonder initiatief waar ik dankbaar gebruik van maak. 
Het is een feest om in het souterrain van alles en nog wat te ontdekken. Samen met een VG client hebben we genoten van de thema's en van allerlei voorwerpen, foto's en schilderijen die er tentoongesteld waren. Verrassend vond ik het te zien dat ook minder toegankelijke schilderijen door haar gewaardeerd werden, hoe we samen konden genieten van de korte filmpjes. Een verrijking voor mij en mijn klanten. Tot juni kunnen we er gratis naar toe. Voor mijn klanten met vaak een zeer beperkt budget een cadeautje.  
Ook heb ik zelf op de valreep nog "de nesten" van Auke de Vries bezocht. Tja... Het is mijn docent etsen op het academie geweest. In veel van zijn werk dat in Den Haag en andere steden te zien is kan ik grafische lijnen ontdekken, daar heb ik wel wat mee. Deze "nesten" doen me eigenlijk niets... maar toch even gezien.
In het fotomuseum verrasten de polaroids van Julia Schnabel me. In een mooie, toepasselijke ruimte zulke grote polaroids, om stil van te worden.
Heerlijk zoveel rijkdom in de stad waar ik nu woon.... ook al was de serie over "Den Haag Zuid" bij  de 'zilveren camera 2010"  wel een ander stuk Den Haag dan .... , maar ook mijn stad.

Van de vele bezoeken aan musea stapelden de folders zich op, mooie plaatjes van mooie werken.  Ooit had ik een groot prikbord waarop ze naast elkaar een kleine tentoonstelling op zich vormden. Sinds kort heb ik er de plaatjes uit geknipt en op een doek geplakt, een collage van plaatjes van kunstwerken. Zo eens in de drie maanden zal ik er nieuwe plaatjes op plakken, een wisselend beeld van wisselende exposities en tentoonstellingen. 

 

Een nieuwe opmaak, een nieuwe start

Tja, alweer een gat van maanden in 2010, weinig berichten gepubliceerd. Zelfs het ontwerp en het drukken van een nieuwe nieuwjaarskaart was hier niet te volgen.
Toch heb ik gelukkig wel weer tijd gevonden om een nieuwe kaart te maken, en dit jaar selectief te versturen.

Eind vorig jaar kreeg ik de kans om me te verdiepen in de collectie van het Mauritshuis. Als nieuwbakken museum docent viel ik met mijn neus in de boter. 

Begin november opende de superbe (volgens de NRC en ik ben het daar zeer mee eens) tentoonstelling "Made in Holland".  Zo mooi en zo bijzonder dat een echtpaar, zulke mooie schilderijen in zo'n goede conditie heeft kunnen verzamelen en nog steeds verzamelt. Als docent kregen we voor de opening al een rondleiding door de conservator, we kregen de catalogus en een uitnodiging voor de opening. Om zoveel tijd tussen zoveel schoonheid te mogen doorbrengen, maakt me echt gelukkig. En daar tussendoor liep ik dan ook nog mee met ervaren docenten om te ervaren hoe de museum lessen gegeven kunnen worden.

 

Ook in mijn eigen huis hebben we mijn werk een plaatsje kunnen geven. In oktober deed ik mee aan een "open huis" route in onze wijk. De "Pareldag", een zondag waarop wijkgenoten konden genieten van de passies van hun medebewoners. En we hadden veel belangstelling en ik genoot van de vele complimenten en oprechte bewondering voor mijn werk.