Heerlijk liggen, verlost van de ergste pijn. Eindelijk slapen ook al stormde de zuurstof rond mijn hoofd. Wegglijden in een leegte. Wel spookte het naast me, steeds weer dook er iets wits naast me op. Grote witte vlekken zaten naast mijn bed en waren daar iets aan het opschrijven of aftappen.
"Hoe gaat het?"
O, het waren verpleegsters. Volgens mij ging het wel goed hoor. Zo goed dat ik de volgende ochtend naar de IC verplaatst werd.
 |
| Eerste nacht en ochtend in het Westeinde ziekenhuis |
Een heldere hallucinatie en zo raar nog niet; ik had nog amper longcapaciteit. Op de IC kon ik meer zuurstof krijgen; een orkaan rond mijn hoofd.
Tja en dan lig je in bed niet meer in staat tot bewegen en is je bril netjes afgedaan.
Bijziendheid ( - 7,5) maakt mijn wereld vaag en schemerig, het ideale beeld om in te hallucineren. En dat gebeurde vaak; bril zoek en schimmen die opduiken.
Gele behandeljassen, blauwe handschoenen, lichtgroene beschermende ziekenhuis mutsen en jassen en flikkerende schermen. Ik lag in een kleurrijke vage wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten