uren op de SEH

  

de dag op de SEH

 Dik aangekleed trotseerden we de kou. Ik hees me bij de SEH in een rolstoel en we meldden ons aan. Eerst naar een kamertje waar een verpleegkundige (of arts?) de eerste onderzoeken deed en waarschijnlijk ook bloed aftapte.

Daarna kwamen we in een grotere ruimte terecht. Een ruimte met speelobjecten aan de muur. Vaak heb ik die weg in een landschap voor me gezien. 

zuurstof slang

Veel witte jassen kwamen voorbij. Als eerste kreeg ik extra zuurstof, slangetjes in mijn neus. Dat gaf wel verlichting. Ongetwijfeld werd er ook een infuus aangelegd, de eerste van vele. Foto's of scans zullen er ook gemaakt zijn. 

Mijn alertheid nam met de minuut af, en we zijn uren op de SEH geweest.

pleuravochtdrainage

Zeker weet ik dat er een drain bij mijn longen is aangelegd. Voor mijn gevoel een tuinslang die op mijn rug met vele pleisters vastgeplakt was. Het was een pijnlijke ingreep, liet me aardig piepen. 

centrale lijn

De pijnlijkste ingreep was het aanleggen van een centrale lijn, het inbrengen van een infuusslang in mijn sleutelbeen ader. Of dat later of die dag gebeurd is, weet ik niet meer, de scherpe schurende pijn herinner ik me wel. Tot 2x toe is zo'n lijn aangebracht.

Aan het eind van de dag, het was al donker, mocht ik naar de longafdeling. Nog even langs het toilet, dacht ik. Ik zat in mijn rolstoel voor de wc met beugels en wilde me optrekken; 1,2,3 en hup. Totaal geen kracht meer in mijn armen en benen, ik kwam de rolstoel niet meer uit. 

Op de afdeling werd ik met vereende krachten in bed getild (als greep werd mijn pyjama broek gebruikt) en in dat bed ben ik weken blijven liggen.