nog meer gebeurd, maar terug bij af.

replica van ons huis, schaal 1:12 alvast in verhuisopruimdrift weggegeven

Dit Blog zou over mijn werk gaan. En dat gaat het vanaf morgen weer gebeuren.
Ons huis was mondeling verkocht met als voorwaarde een snelle oplevering. Dus waren er al huizen bezocht en was er bijna een bod gedaan. Was er contact met een verhuisbedrijf, namen we al afscheid van vroege vakantiegangers.
Na getreuzel en gedraal trokken onze kopers zich terug.
En zijn we weer terug bij af.
Even heeft het door mijn hoofd gespeeld om de speudo-kopers in deze blog te kijk te zetten. Zet ik mijzelf ook te kijk.....en het gaat in dit blog over mijn werk.
Van de week weer beelden van werkprocessen.
"Laat komen wat komt en laat gaan wat gaat" zei een goede vriendin.

Veel gebeurd, weinig geschilderd

De in de tuin geplaatste keramiek bij elkaar gezocht. Mierennesten en slakken moeten ook een nieuw onderkomen gaan zoeken. Begin van vertrek uit Zeeland. Ons huis is zo goed als verkocht, de officiële papieren nog, nog enige bedenktijd en voorbehoud, maar dan zullen we naar de Randstad vertrekken.
Onrust, van alles en nog wat om me heen. Kijken naar huizen en plekken waar wij willen wonen. Geen ruimte en rust nog om te schilderen.
Komt wel weer

Het blijft stilletjes

EET SMAKELIJK

Ik ben nog wel bezig geweest met `mensen en handen`, en het werk is zo goed als af. Helaas vroegen andere zaken ook mijn aandacht.

We hebben ons huis al een tijdje te koop staan, we willen in Den Haag gaan wonen.

Een huis op de markt vraagt om kijkers, kijkers worden bieders en mogelijke kopers. Een eerste bezichtiging vraagt om een opgeruimd en verzorgd huis, een tweede bezichtiging om schone hoekjes en randjes. Kortom, zo nu en dan ben ik een witte tornado...en soms wordt het spannend, zal deze kijker/bieder een koper worden.

Al die onrust maakt dat ik geen rust vindt om te schilderen of te ordenen. Wel borrelt er van alles. Uiteindelijk zal het wel weer werk opleveren. Ik ben niet voor niets met architectuur bezig. Beelden van gebouwen en ruimtes zie ik meer dan anders. Vlakken, hoeken, lichtval, doorkijkjes en trappen.... ze hebben mijn aandacht en vallen me op.

Morgen ga ik weer schilderen...er is weer wat rust in mijn hoofd. Een kijker zal uiteindelijk koper worden, wij hebben geen haast. Ons huis is weer spic en span, dus ik kan weer op mijn atelier aan de gang.

schetsen voor nieuw werk in BOUWWERKEN

Ook al ben ik aan het knippen en plakken, het project Bouwwerken rijpt ook in mijn gedachten. Na het gebouw met hard en donker beton en wijde vergezichten, nu een blik door een raam. Licht en kleur op zink, weerkaatsingen van blauwe lucht en groen gras. Gebouwen bekleed met gekleurde platen.
De schilderijen die ik maak (op gebouw 01 na) zijn klein van formaat. Voor mijn gevoel zijn het nog studies. Waarschijnlijk wordt het uiteindelijk een serie van verschillende prenten. Meerkleuren houtsneden, lino's of combinaties.... Het spel met lijnen, de grafische kant van de gebouwen blijven ook een rol spelen.

Gebouw-03 is voorlopig af. Meestal zet ik een werk een poosje weg om dan bij een hernieuwde kennismaking te zien wat me nog stoort en verbetering nodig heeft. Ben ik tevreden dan onderteken ik het lak ik het af.

Mensen en monden en handen en....

Begonnen met alle gezellige mensen. Ik vrees dat ik nog meer moet gaan knippen. Ik heb meer handen en gezichten nodig om te kunnen "passen en kiezen".
Gezichten zijn heel herkenbaar, en tonen emoties, dat maakt het ingewikkelder. Alleen fruit of groenten gebruiken is, zoals ik het nu voel, makkelijker. .....
Maar ik herinner me dat ook tijdens het werken met andere knipsels, ik me soms (wanhopig) afvroeg waar ik mee bezig was. Uiteindelijk vindt ik toch evenwicht, in kleur, vorm en compositie en weet ik dat het klopt. We zullen zien.

priegel-knipwerk

Het priegel-knipwerk is voorlopig weer klaar, hoop ik. Eerst maar bij elkaar zoeken van geschikte knipsels en die verwerken op een doek.Mogelijk het laatste schilderij in de serie ETEN/ETEN II. Zeker weten doe ik het niet, misschien andere formaten, misschien meer in het schilderij schilderen. Ik ben er zelf nog niet uit.
De beelden in de tijdschriften en de folders blijven me boeien. De gratis en ongevraagde hoeveelheid "tijdschriften", steeds glimmender en kleurrijker blijven op mijn deurmat vallen en in mijn boodschappentas verdwijnen.

Ik heb handen en mensen die met eten bezig zijn uitgeknipt. Soms zijn de handen en het gezicht ver uit elkaar en moest ik kiezen wat ik ga gebruiken. Grote partijen kleding, in allerlei kleuren zijn niet gewenst. Ik wil vooral de vrolijke en gezellige gezichten in relatie tot eten en tafelen hebben. Vaak klinkend met een glas wijn of bier. Plaatjes van drie generaties aan de feestelijke familietafel zijn ruim voorhanden. Ook groepen van vrienden en/of vriendinnen van rond de dertig. Smikkelende en smullende kinderen. En de gezellige buurvrouw met een speciaal recept of heerlijk gerecht.Als je de tijdschriften mag geloven is het elke dag feest aan tafel. Eten is wel een sociale gebeurtenis en mag, wat mij betreft, die functie houden. Samen aan tafel. Maar niet perse elke dag en altijd zo harmonieus als ik nu onder handen heb.

Het verwerken van handen en gezichten is al een nieuw aspect in deze serie. Het zijn niet de kleuren die het beeld bepalen. Ook het eerste schilderij PIZZA, is niet op kleur gebaseerd, wel op vorm; pizza's, rondjes, groot en klein.