Het waait wel weer over

De herfst is wel mijn jaargetijde. Ik geniet van de geuren, van alle mooie tinten groen, geel en rood. Van het onstuimige weer, de jagende wolken.
Maar de laatste twee weken ben ik onrustig en neerslachtig tegelijk.
Waait wel weer over!

Het verzorgen en presentabel maken van mijn werk, vind ik niet erg inspirerend.
Ben meestal wel tevreden over wat er door mijn handen gaat. “Het zijn toch maar mooie prenten. En die schilderijen mogen gezien worden”.

Tja, en ze worden te weinig in het echt gezien. Waar doe ik het voor??

“De beelden in mijn hoofd, die willen eruit. Ik wil weten hoe het uitpakt. Zien of het me lukt om op die manier dat beeld zichtbaar te maken” Daar doe ik het voor.

Gelukkig raakt het passe-partout karton op. Zijn de dozen zo goed als af. Is er heel wat werk in kaders gevangen. Zijn de boekjes al een eind gevorderd. Nog even doorzetten en ik ga me weer uitleven met kwast en verf.

Lange creatieve nachten

Vannacht weer eens heerlijk geslapen.
Meestal duurt het erg lang voor ik in slaap val. Vele fantastische kunstwerken zijn er in die kleine uurtjes, virtueel, gemaakt.
Zondagnacht heb ik prachtige prenten gemaakt op groot formaat.

Ik hou van het ambachtelijke en de ordeningen die nodig zijn bij het maken van prenten.
De volgorde van het uitsnijden en de kleur bij de reductielino bepalen. Het proces van bijtingen bij de ets onderzoeken. Het positief en negatief denken. Het goed aanleggen van de prent bij afdrukken en de druk van de pers bepalen. Het experimenteren met alle stappen die er nodig zijn voor er uiteindelijk een prent is.

Maar ik heb al een tijd geen etsen meer gemaakt en ook de linosneden laten op zich wachten.
Het werken met zuren, terpentine, spiritus, etsinkten en andere chemicaliën, houden me tegen.

Vroeger woonde en werkte ik in de dampen van de chemische stoffen die ik gebruikte bij het etsen en schilderen. Rookte er mijn sigaretjes bij. Mijn kortademigheid van nu steek ik op dat ongezonde kunstenaarsleven.

Zondagnacht maakte ik houtsneden, op triplex- of MDFplaat van minimaal 40x50cm. Een sluitplaat en een reductielino in de serie bouwwerken. Met de sluitplaat kan ik het grafische dat in mijn schetsen zit, naar voren halen. Met de reductielino kan ik spelen met de kleuren.

RRHouse wil ik namelijk met volle kleuren opzetten en dan met witten afdekken. Het gebouw oogt dan wit, de kleur schemert er doorheen.
Vanuit dat idee kwam ik op de reductielino met plaatselijke ininkting. Om rare overlappen te voorkomen is een sluitplaat nodig en dan kunnen de grafische kanten ook meespelen.

Ik zie de prenten al voor me; prachtig zullen ze zijn, grafisch en dromerig.

Maar eerst nog dozen maken en passe-partouts snijden. Het schiet al aardig op.
Ook ga ik bij de dozen boekjes maken waarin ik de prenten en de manier waarop ze zijn ontstaan beschrijf.

Wat etsen, lino- en houtsneden zijn, wat reductielino´s, aquatinten en sluitplaten zijn, zal ik ook op mijn site opnemen. En mogelijk ook hier……als daar vraag naar is.

Van alles en nog wat

Afgelopen week veel verschillende dingen gedaan.

Het huis moest weer eens opgeruimd en fris gepoetst; open dag van de NVM en dus ook van ons “te koop” staande huis. Ik wordt daar toch altijd weer zenuwachtig van.
Gelukkig zijn er mensen komen kijken. Mensen die onze “groene” (i.p.v. stenen) tuin wel konden waarderen. Ze zagen dat er vruchten en vele zaden te vinden zijn, dat er vogels, kikkertjes en salamanders een plek konden vinden. Zij genoten ook van de verschillende geuren, die elk seizoen anders zijn, van blad en bloem, van hout en aarde.


Ook zijn de prenten uitgezocht die ik in mooie dozen “Zeeuwse Prenten” zal gaan verkopen.
Nu ik weer wat rustiger ben kan ik passe-partouts gaan snijden. Ik stel het steeds weer uit. Het is een precisie werkje dat om een stabiele en vastberaden hand vraagt. Moet nu wel kunnen, denk ik zo.

Wel zijn er schilderijen van een vernislaag voorzien. Tijd nemen om het werk mooi af te werken kost meer tijd dan verwacht. Het werk staat dan te drogen en ik zit er voor en geniet en droom van volgende schilderijen. Beeld na beeld groeit in mijn fantasie.
Past wel bij de herfst. Bezinning en vooruit kijken.

Vanavond heb ik trouwens ook mijn “Leesleedies” avond. We genieten na – of mopperen over–het boek dat we de afgelopen weken hebben gelezen. Dit keer “Zaterdag” van Ian McEwan. Samen met een leesgenoot heb ik de avond voorbereid. Het voorbereiden en uitwisselen van leeservaringen, verrijkt en levert altijd een verrassende avond op.


Roof Roof huis leeft vooral in mijn hoofd voordat ik ga slapen.
Mooie ronde en vlakke vormen, licht dat erop en ertussen door speelt. Zachte schaduwen op allerlei nuances wit, waarbij het wit ook het “harde” licht is.
Dat zoeken is in dit schilderij de uitdaging.
“Witte luchtigheid” had ik in mijn schetsboek opgeschreven. Ik hou het nog even in mijn schetsboek en fantasie.